Met Habbekrats toog ik het eerste weekend van februari naar Bungalup. We hebben er veel plezier gehad.
Aflevering 1
Aflevering 2
Aflevering 3
Aflevering 4
Aflevering 4 vond ik trouwens het moeilijkst om te doen.
Met Habbekrats toog ik het eerste weekend van februari naar Bungalup. We hebben er veel plezier gehad.
Aflevering 1
Aflevering 2
Aflevering 3
Aflevering 4
Aflevering 4 vond ik trouwens het moeilijkst om te doen.
Afgelopen woensdag werden we geïnterviewd over Stagiaires in Suriname.
Speciaal voor die gelegenheid wou Annemarie een vrolijk shirt aandoen.
Dat is best gelukt, denk ik.
Het interview komt vanavond op het Tien Minuten jeugdjournaal, morgen op Youtube, en maandag of dinsdag op AT5.
Dat was het eigenlijk wel zo een beetje.
We zijn morgenochtend terug in Amsterdam.
Daar hebben we best wel heel veel zin in.
Groetjes
Voetbalclub Transvaal, ook wel bekend als Transie, was afgelopen weekend jarig.
Een uitstekend moment dus om een wedstrijd van ze bezoeken.
Nu was het ook nog eens Robin Hood – Transvaal; de klassieker van Suriname (althans vroeger, tegenwoordig is het Barcelona – Real Madrid: een wedstrijd waar vijf keer zoveel mensen naar kijken).
Helaas werden ze afgedroogd, met 5-2.
Op de tribune werd er cynisch ‘Lang zal ze leven’ gezongen, en werd er gewoon weer gepraat over Barcelona – Real Madrid.
Afgelopen zondag zijn we dolfijnen gaan kijken.
Er zijn er 350 tot 400 in Suriname, hebben we ons laten vertellen.
Het was best wel fantastisch.
Ze sprongen heel mooi en heel hoog en heel snel, waardoor je ze niet kon vastleggen op foto.
Bij gebrek aan beter dus maar een foto van de rivier.
P.S. Na een uurtje rondspringende dolfijnen en nog twee uur te gaan, werd het toch wel wat gewoontjes en wilden we ze door een hoepel zien springen, maar dat gebeurde niet.
Rotipaleis (maar ze hebben ook andere dingen) Roopram, is met zes restaurants een van de grootste fastfoodketens van Suriname.
De massala is er zo krachtig dat het al op 100 meter afstand je auto binnendringt.
Laatst haalde ik een rotirol bij een filiaal in de stad.
Daar was het nogal druk.
Een man achter de toonbank gilt, boven de muziek uit, de bonnummers als de klanten hun eten in ontvangst mogen nemen. Hij moet bepaalde nummers herhaaldelijk gillen omdat klanten niet op zitten te letten.
Toen ik aan de beurt was, stond ik al bij de toonbank dus mijn nummer hoefde hij niet te gillen.
Dat deed hij wel.
Halverwege zijn gil gaf ik hem mijn bon.
Toen bedaarde hij.
Daar moest ik om lachen, het was m’n hoogtepunt die dag.
Terwijl ik stond te poseren voor deze foto (in het binnenland, op zes uur afstand van Paramaribo), zei m’n moeder (buitenbeeld) tegen het meisje links op de foto dat het zonde is dat ze de vele carambola’s die van haar carambolaboom vallen, weggooit. En dat ze het beste de carambola’s met mango’s kan mengen om een lekkere smaak sap te krijgen.
Ik kan niet veel over deze zoutjes vertellen.
Behalve dat ze de lekkerste zoutjes ter wereld zijn, en zijn gemaakt van zout, meel, kaas en boter, en dat de kaassmaak gelukkig niet domineert (zoals bijvoorbeeld kaasstengels, kaasvlinders, kaasbolletjes en andere dingen van kaas).
En dat het leukste gedeelte van deze zoutjes eten is dat, als het bijna op is en er nog een paar kruimels over zijn, je je hoofd naar achter gooit en de kruimels je mond in giet.
Deze vogel kwamen we tegen in de dierentuin.
Helaas zijn we beiden vergeten wat voor soort vogel het ook alweer is, terwijl we toch echt wel aan het opletten waren.
Maarja.
Ik zocht net op google naar ‘pelikaan met roze kin’.
Google vroeg vervolgens of ik ‘pelikaan met rode kin’ bedoelde.
Best hoopgevend zou je denken.
Helaas leverde het niks op.
Het juiste antwoord mag naar broodjekip@chironholwijn.nl