Eergisteren stond deze hond ons op te wachten voor ons huis.
Vervolgens liep hij een minuut of twintig lang met ons mee naar het Pannekoekenhuis, waar Annemarie en ik een pannekoek aten (respectievelijk een rozijnen, jam, kaneel en een spek, appel, honing).
Toen we uitgegeten waren, begeleidde hij ons weer naar huis.
Als dank gaf ik hem koekjes die ik nog in m’n tas had (Froufrouwafels om exact te zijn), maar dat moest hij niet.
Daarna hebben we hem nooit meer gezien.
Het deed me denken aan De wandelaar, een briljant boek dat ik nog moet uitlezen.