Bobbie

Deze mangos noemen ze bobbies.
Borsten.
Eerst moet je ‘m zachtjes tegen de muur stampen, daarna moet je een klein gaatje laten ontstaan waar je vervolgens de sap uit likt.
Tot slot zuig je erop als een tiet.

Skypen

Op deze foto zijn mijn moeder en mijn tante aan het skypen
Ze hebben het waarschijnlijk over gegrilde aubergines
Daar hebben ze het namelijk best wel vaak over, om een of andere reden.

Tante Jet

Dit is Tante Jet, bij haar glazenkast.
Toen ik haar vroeg of ze de glazen elke dag schoonmaakte (iets wat ik glazenverzamelaars best zie doen) zei ze “natuurlijk niet”.
Ondertussen hoorden we op de radio een latinversie van Jingle Bells, die niet als Jingle Bells klonk. We zijn er beiden niet achter gekomen van wie die versie is, maar willen het graag weten, omdat we het beiden ook best op andere dagen zouden kunnen luisteren. Oplossingen mogen naar broodjekip@chironholwijn.nl

De wandelaar

Eergisteren stond deze hond ons op te wachten voor ons huis.
Vervolgens liep hij een minuut of twintig lang met ons mee naar het Pannekoekenhuis, waar Annemarie en ik een pannekoek aten (respectievelijk een rozijnen, jam, kaneel en een spek, appel, honing).
Toen we uitgegeten waren, begeleidde hij ons weer naar huis.
Als dank gaf ik hem koekjes die ik nog in m’n tas had (Froufrouwafels om exact te zijn), maar dat moest hij niet.
Daarna hebben we hem nooit meer gezien.
Het deed me denken aan De wandelaar, een briljant boek dat ik nog moet uitlezen.

Ballenspecialist

Een paar dagen na kerst ging ik met Alex naar Soema na basi, een thaiboksgala.
We waren vooral onder de indruk van de mevrouw in het wit, bijgenaamd ‘de ballenspecialist’ en ‘de kruisdokter’, die een paar keer de ring in moest om te controleren of alles nog goed zat.
Hoe vaker ze opkwam, hoe harder het publiek begon te joelen dat ze moest voelen voelen (ongeveer zoals in deze reclame ooit “zoenen, zoenen” werd geroepen)
Dat deed ze, stoïcijns.

Pim

Dit is Pim, een verre neef van m’n moeder (m’n moeder heeft veel verre neven, maar dat terzijde)
Hij vind dat ik een prachtige stem heb waar ik goud geld mee kan verdienen.
Ik heb hem dan ook beloofd me in te schrijven bij stemcastingbureaus, als we terug zijn in Nederland.

Kathedraal

De Sint-Petrus-en-Pauluskathedraal is het grootste houten gebouw van Zuid-Amerika.
Ook is het de hoogste houten kerk ter wereld.
Toen ik hier eerder was, afgelopen februari, nam ik na jaren weer een hostie.
Dat smaakte niet zo lekker, maar als officieus ex-katholieke kon ik het niet over m’n hart verkrijgen om te weigeren.
Toen ik communie deed, op m’n 8e, was ik er ook al geen fan van.
Het deed me denken aan snoeppapier, wat ik ook al niet lekker vond.

Kotomisi

Dit is de witte kotomisi.
Jaren geleden dacht men dat deze bloem hielp in de strijd tegen kanker.
M’n moeder zei laatst dat ze destijds haar hele erf vol heeft geplant, mocht ze kanker krijgen in haar eigen huis.
Dat is gelukkig nooit het geval geweest.

Happy new year

Een goed jaar begint, dacht ik, met kip.
Gisteren besloot ik tegen een uur of 10 ‘s ochtends dus maar een portie kip te halen bij Naskip.
Het was lekker.

P.S. Je hebt hier ook de KFC, en McDonalds en Burger King bieden ook kip aan.
Maar voor dat alles was er Naskip.
Ze hebben de authentiekste fried chicken en kruiden het met gember onder andere.