XX

Eerst word ik serveerder in een tentje in Hollywood.
Dat doe ik dan, laten we zeggen, twee maanden.
Hamburgertentje en ze hebben er ook pannekoeken.
En cocktails.
En schilderijen met James Dean.
Nee nee, foto’s van James Dean.
En een man die gekleed is als Elvis.
Met zo’n kuif.
Weetjewel.
We hebben allemaal kuiven, want dat hoort zo.
Toevallig word ik ontdekt.
Dat gaat als volgt:
Een rijke jood stelt zich voor
Nee, wacht.
Het was anders.
Als volgt:
Tafel 5 heeft roerei besteld.
Roerei en jus d’orange.
Maar de jus d’orange is op.
En niemand durft dat te zeggen.
Het gaat immers om de beroemde Frankie Hodzenbolger.
(niemand weet precies wát hij doet, maar hij is beroemd)
Kort teamoverleg in de keuken.
O o o wat te doen wat te doen klantverlies o o o help help help.
Zelfs de chefkok wordt er bij gehaald, maar hij haalt zijn schouders op hij weet geen recept voor jus d’orange (wat heet, hij is überhaupt niet verantwoordelijk voor de drankjes).
Ik zeg droogjes dat ik het mister Hodzenbolger wel ga vertellen.
I’m from Holland, you know, we know how things work.
Steve, homo, 27, hoge diepe stem zegt:
whatever dude, it’s frankie hodzenbolger, you don’t know who he is?
Nope, I don’t know who he is.
Ik loop naar het tafeltje toe, doekje over m’n schouder.
Sorry sir, we ran out of oranges.
En hij begint keihard te lachen Frankie Hodzenbolger de wereldberoemde Frankie Hodzenbolger en hij zegt dat hij daar nog nooit van heeft gehoord restaurantjes en tentjes waar ze geen jus d’orange serveren vooral ons tentje the lounge – wereldberoemd in Hollywood vanwege de jus d’orange (zonder toegevoegde suikers), vraag het Madonna-, en ik zeg nog een keer maar nu enigszins gegeneerd we ran out of oranges i’m sorry to say so en hij tikt z’n eerder bestelde glas water in één keer weg en vraagt what’s your name? Hans, Hans van den Brink. Alright Hans, what did the elephant say to the fish? Elephants can’t talk, sir, en hij geeft me z’n kaartje. Bel me als je weer jus d’orange hebt, jongen. En de rest van het personeel staat er hoofdschuddend bij, maar weten zij veel ik heb net het kaartje van hun Frankie Hodzenbolger gekregen en hij zegt dat ik ‘m moet bellen (daar ga ik dan ook gretig op in).
Mr. Hodzenbolger it’s the guy from the lounge, remember, they fired me because we ran out of oranges bla bla bla and now I have no job bla bla bla and I have kids to feed etc. etc. etc. no actually that’s a lie I meant kids in a metaphorical kind of way you know etcetera my specialties I don’t know a lot of people say I’m funny and think I should do something with my funniness en ja hoor Mr. Hodzenbolger kent wel iemand die stand up comedy dingen doet en dat hij m’n Nederlandse lef en eerlijkheid wel waardeert hij zal me doorverbinden enzovoort enzovoort en ik vertel grappen over het leven in Nederland vroeger met een dik aangezet Nederlands accent more more more en er komen Hans van den Brink fanclubs.

1 standupcomedy show.
Heel succesvol.
En daarna ga ik films doen.
Voor 20 miljoen per stuk.
Een soort nieuwe Eddie murphy.
Maar met als verschil dat ik na twee films weer stop want ik ben veel te sociaal.
Ik denk aan de mensheid.
Met 40 miljoen red ik me makkelijk, kom ik terug naar Nederland,
en dan word ik schrijver van psychologische thrillers.
En ik zie er goed uit.
Ik zie er heel goed uit.
Op slechte dagen zie ik eruit als Sammy Davis junior, op goede als Patrick Swayze.
Kan slechter, niet waar?
Mensen zullen me dan ook vragen om met me op de foto te gaan.
Ze zullen me smeken.
Op fotos kijk ik met een indringende blik.
Soort mona lisa achtig.
In feite is het ook een soort schilderij, een foto van mij
Mensen zien ‘m en vragen zich af:
Wat gaat er toch schuil achter dat figuur?
Wat is toch zijn…zijn kracht?
Is het zijn charisma?
Is het zijn…is het zijn
Zijn onvoorstelbare indrukwekkende imposante postuur?
Wow.
Zoveel charisma.
Tonnen uitstraling.
Mensen zullen mijn afbeeldingen uit knippen en ze plakken op de hoofden van anderen
Gek klein kikkerlandje in de ban van een ventje van 1meter69 (en een half)
En net als ik van plan ben een gouden kalf uit te reiken aan een jonge blonde actrice die ook scenario’s schrijft, krijg ik een hartaanval, op het podium.
Politie politie ambulance ambulance, het maakt allemaal niet meer uit.
Sterven in Utrecht, en ik ben nog maar 37.