Veel Hindoestanen zwemmen met een t-shirt aan.
Zo ook laatst op White Beach (het zand is er wit).
Ik heb geen idee waarom, maar ik heb het geprobeerd en het voelde heerlijk.

Als je een ongeluk meemaakt, maak dan snel een foto en stuur ‘m op naar de krant.
Het levert je 200 SRD op.

Voor zover ik weet zijn er altijd al duizenden zwerfhonden in Paramaribo geweest.
Velen daarvan bedelen. Sommigen hebben weer het geluk dat ze in huis worden genomen. Anderen hebben de pech dat ze worden doodgereden.
Dit heb ik echter nog nooit meegemaakt.
We troffen deze honden aan voor een hotel in de Van Sommelsdijckstraat.
Het was wel een foto waard, vond ik.

In de Hermitagemall staat er tussen de kerstversiering een kerstman met een saxofoon.
De kerstman kan bewegen, maar helaas komt er uit de saxofoon geen muziek.
Heel jammer.

Dit jaar zijn er al 71 auto-ongelukken geweest met dodelijke afloop, vertelde Roel (eigenaar van guesthouse Un Pied-a-Terre) ons.
Toen we in Suriname aankwamen, 3 november, waren het er nog maar 64.
Vaak rijdt de dader door en weet niemand wie het gedaan heeft.
Hij zelf werd op heel jonge leeftijd zeker 100 meter meegesleurd door een auto, alvorens deze tot stilstand kwam.
De chauffeur vertelde later in het ziekenhuis toen Roel was bijgekomen, dat Roel zijn huisadres had geschreeuwd.
Daardoor kon de chauffeur contact opnemen met de familie.

Aardig wat auto’s hier hebben teksten als versiering op hun auto’s.
Mantra’s, motto’s en dat soort dingen.
Jesus, yes the king! My provider! bijvoorbeeld
Of Once a king, always a king.
En natuurlijk Only God can judge me.
Er reed zelfs een meneer langs met een auto met daarop Barber.
Zonder telefoonnummer, dus waarschijnlijk is hij gewoon trots om kapper te zijn.

Deze meneer (of mevrouw), heeft graag dat je hem niet onderschat.

Aan de muskieten hier, is dat ze constant slalommen.
En dat op topsnelheid.
We zijn constant aan het slalommen met onze handen.
Wil je er namelijk een te pakken krijgen, zul je moeten meeslalommen met je handen.
Deze dooie muskiet (dat is mijn bloed dat rood kleurt) die hier ligt, was wellicht ook een goede slalommer maar bleef te lang plakken aan mijn onderbeen.

Afgelopen vrijdag was hier onafhankelijkheidsdag.
Suriname is 36 jaar geworden.
Ter ere daarvan was er, zoals elk jaar, een militaire parade.
Die viel door hevige regenval enigszins in het water.
Pas op driekwart van de parade werd het weer een beetje droog.
Het is allemaal de schuld van Bouterse, vond onze taxichauffeur.
Voorheen was de parade namelijk altijd in de ochtend of vroeg op de middag, en dan regent het veel minder (zo ook die ochtend).
Sinds Bouterse is het echter in de namiddag.
En in de namiddag regent het veel.
Nu wist bijna iedereen dat het waarschijnlijk zou gaan regenen.
Behalve Bouterse dus.
Erg dom van ‘m, aldus de taxichauffeur.

Oudere mensen kan je het beste met twee woorden praten.
Iets wat ik niet wist toen ik, rond m’n 6e, in Suriname woonde.
Toen ik de oma van een van m’n beste vrienden begroette met Dag, zei ze: Dag wat? Dag hond?
Toen zei ik Dag poes.