Laatst keken we naar een Surinaamse soap genaamd “Gespannen Borsten (een kloof tussen arm en rijk)”.
Romeo en Julia, maar dan in het Surinaams.
Het was niet erg goed, maar we hebben genoten.
Voor 10 srd (2 euro) krijg je vijf afleveringen van een half uur waarin weinig gebeurt, maar waarin heerlijke zinnen voorbijkomen.
M’n favoriete zinnen:
“Heb ik ooit één keertje met je over een kind gerept, Haidi?”
“Je zei me dat ik al die pillendingens moest weggooien Marcel..”
“Jeannette, dat ding van die jongen komt me niet pluis voor…”

Misschien hebben wij wel de uncut versie, want het komt nogal vaak voor dat een personage bijvoorbeeld een scène bij een kast speelt en dat je hem daarvoor secondenlang naar de kast ziet lopen. Na de scène loopt het personage vervolgens een eind terug naar de tweezitsbank om daar met een ander personage te praten. Dat vond ik prachtig.
M’n favoriete fragment is als de hoofdpersonages in de McDonald’s zitten en de man naar de kassajuf gebaart dat ze hen drinken moet brengen.

Ik ga dat eens uitproberen bij de Mac.