Zet heel veel kinderen op een bus, doe er softdrinks bij en harde muziek. Rij vervolgens een uur lang door de stad en de kinderen zullen een jaar lang uit je hand eten (als ze een goed lange termijngeheugen hebben tenminste).
Bussen noemen ze dat.
Zelf heb ik met m’n verjaardag om een of andere reden nooit gebust. Gek, want ik was er gek op. Gelukkig heb ik wel een paar keer mogen meeprofiteren van welgestelde kinderen.

Tegenwoordig zijn de bussen niet meer overdekt en is het ook voor volwassenen redelijk cool om te doen. Sinds ik hier ben heb ik al veel van de nieuwe bussen zien langsrijden. Dat zag er soms een beetje gek uit: dansende mensen en kinderen die zich stevig vasthielden aan de stangen van de bus. Een beetje een dansende gevangenis, maar dan gezellig.
Toen ik laatst hoorde van bevriende stagiaires dat ze op een partybus zouden gaan, greep ik m’n kans.
Het was prachtig.
De chauffeur reed op een gegeven moment twee rondjes rondom de rotonde bij de Commewijnebrug. Niemand snapte het, maar het vormde wel een soort climax.
Dit nummer kwam voorbij, evenals Def Rhymz’ Schudden en alle liederen van David Guetta. Ik zong mee omdat het heerlijk voelde, maar het meest genoot ik toen de chauffeur deze klassieker inzette. Het deed me goed dat ik de tekst nog ken, jammer alleen dat hij na het eerste refrein overschakelde naar een ander nummer.

Hier nog een paar stijlvolle shots die ik die avond heb gemaakt.

Achter.

Voor.

Zij.